Hoe maak jij een puzzel? Begin je net als ik ook eerst met het zoeken van de kantjes? Deze keer heb ik het mezelf ietsje moeilijker gemaakt. Door bij het zoeken naar de kantjes ook alvast de stukjes met rood apart te leggen. Dat vraagt om focus. Het zorgt ervoor dat ik niet met iets anders bezig ben dan dat. Alle onrelevante gedachten passeren in mijn hoofd, maar ik doe er niets mee. En er zijn ook gedachten waar ik gedurende de dag wat mee moet. Maar heel bewust kies ik ervoor om me te concentreren op de puzzelstukjes.
De rand van de puzzel.
En hoe trots ben ik als ik de rand van de puzzel helemaal af heb. Ik ga verder met de rode stukjes en beetje bij beetje komt er een auto tevoorschijn. En daarna ga ik op zoek naar de puzzelstukjes van het venster. En zo kom ik steeds verder met het maken van de puzzel. Er zijn steeds minder losse stukjes in het emmertje. Duidelijk wordt ook waar de grijze stukjes van zijn. Beetje bij beetje wordt de puzzel zichtbaar.
En weer een stukje van de puzzel.
Ik ben steeds trotser op mezelf dat ik ben begonnen aan een puzzel van 500 stuks. Dat ik een overzicht heb gekregen in de vele losse stukjes. Door focus, tijd en energie. Het heeft gezorgd voor een mooi plaatje, tijd voor mezelf en rust in mijn hoofd. Herken jij dit ook?
Dit is het prachtige resultaat. Wanneer ik mijn lieve man een aantal weken zijn handen uit de mouwen laat steken in onze garage. Met zijn oog voor stijl en details heeft hij gezorgd voor een hele fijne werkplek aan huis.
Praktijk Sweet Goodbyes in Heeswijk-Dinther
Mijn praktijk waarin ik met passie en betrokkenheid klaar sta voor eenieder die een moeilijke periode doorgaat. En daar wat steun en inzicht bij kan gebruiken.
Rouwbegeleiding en Access Bars (hoofd)behandelingen. En binnenkort wordt mijn aanbod uitgebreid met hypno- en regressietherapie. Allemaal methoden om je te helpen om (on)bewust los te laten, ofwel anders te gaan vasthouden. Zodat het geleden verlies een juiste plek krijgt en je door kunt met je leven.
En nog altijd ben ik blij met het initiatief van Rabobank Oss-Bernheze en Starters Succes Oss Bernheze. Hierdoor ben ik in contact gekomen met fijne coaches en ondernemers zoals bijvoorbeeld Rob van Herpen.
Het traject heeft me geholpen om als persoon te zijn waar ik nu ben. En om met Sweet Goodbyes succesvol te zijn en rouwbegeleiding te geven aan eenieder die dat nodig heeft.
Ken jij ze ook, van die liedjes die je raken? Teksten, waarvan het lijkt alsof ze voor jou geschreven zijn? Songs die je soms bewust vermijdt. Of een nummer wat je troost en waar je zelfs heel vrolijk van wordt?
Het bijgaande nummer is er zo een voor mij. Het wordt gezongen door Sjors van der Panne. Duncan Laurence (ja die van het Songfestival) heeft er gelukkig ook aan meegewerkt. Sjors van der Panne. Zelf geïnspireerd door Frank Boeijen, naar mijn idee ook al zo’n kei in het schrijven van Nederlandse pareltjes.
Luister het lied maar eens, ik deel hem graag met je.
Sjors van der Panne – Laat Gaan (feat. Duncan Laurence)
“Huil, huil zo hard je kan Tot het niet meer kan. Huil op mijn schouder En scheld, scheld maar op alles Op de tijd en op haar keuzes Op de liefde en ’t verdriet
Val maar terug. Terug op mij En hou goed vast. Als je ’t laat gaan.“
Steeds als het januari is weet onze oudste zoon dat we een paar weken enkele bezoekjes aan het Jeroen Bosch Ziekenhuis in Den Bosch gaan brengen. Dit is het 3e jaar waarin hij een tijdje gips om zijn aangedane (rechter) been krijgt. Even nog is er gedacht en gesproken over andere ingrepen zoals botuline injecties. Of een operatie waarbij zijn rechtervoet recht onder zijn rechterbeen wordt gezet. En een andere operatie waarbij de groeischijf in zijn ‘goede’ been wordt stilgelegd. Maar vooralsnog is er gekozen om nog eenmaal te gaan voor het oprekken van de kuitspier door gipsredressie. De twee operaties zoals hierboven benoemd zullen later alsnog gaan plaatsvinden.
Nadat we onze jongste zoon vergezeld van een tas vol (t)huiswerk bij opa en oma hebben afgezet, rijden we door naar Den Bosch. Ondanks de laatste berichten dat veel ziekenhuizen hun prioriteit vooral bij het opvangen en begeleiden van Covid-19 patiënten hebben liggen, gaat de afspraak van onze zoon op de gipskamer gelukkig door.
Structuur
De auto staat netjes in de parkeergarage, de rolstoel is mee voor de terugweg naar onze bolide. Eenmaal op de afdeling worden we hartelijk ontvangen en ziet onze oudste bekende gezichten. En dat helpt voor hem om ontspannen te kunnen reageren, alles gaat zoals voorheen en dat is heel fijn voor iemand met autisme. Zelfs de kleur van het gips is dezelfde als andere jaren, onze zoon is niet van gedachte te veranderen. De mondkapjes van de aanwezige in de kamer en bij de passanten in de rest van het ziekenhuis vallen hem al niet eens meer op. Daar is hij al aan gewend.
Het gips is netjes aangebracht en we gaan naar ons volgende vaste adres. Namelijk het restaurant van het ziekenhuis waar onder andere overheerlijke worstenbroodjes zijn genuttigd. Iets wat volgens onze oudste zoon ook echt niet mag ontbreken bij dit jaarlijkse uitstapje.
En daarna heb ik hem naar de mytylschool in Den Bosch gebracht om zoveel mogelijk de structuur van de dag aan te houden. Hij heeft immers loopgips gekregen waar hij in principe alles mee kan doen. Op school worden we opnieuw hartelijk ontvangen door de vertrouwde zorg-in-de-klas-medewerkster. Heel even is er wat verdriet maar na een dikke knuffel draag ik onze oudste met een gerust hart over. Om hem enkele uren later met zijn jongere broer weer op te halen.
Broederliefde
Onze jongste die in de ochtend onder begeleiding van oma hard heeft gewerkt aan zijn schoolwerk. Wanneer ik hem kom ophalen vraagt hij direct heel nieuwsgierig welke kleur gips het is geworden. En daarna een tikkeltje bezorgd of het allemaal wel goed is gegaan. Even denkt hij en zegt dan na tijdje: “Mama, ik zal ’s morgens zorgen dat ik eerder wakker ben, dan kan ik voor hem uit de trap af lopen en hem opvangen als hij valt.” Mijn moederhart smolt op het moment dat ik onze zesjarige deze lieve woorden van bezorgdheid om zijn bijna negenjarige broer hoorde uitspreken. Ook als was dat niet de eerste keer dat ik onze jonge mantelzorger zo hoorde praten. Hij weet ook wel dat zijn broer door cerebrale parese diverse beperkingen heeft. Maar ziet vooral wat hij wel kan en dat het nog altijd zijn grote broer is.
En tijdens het bedritueel van zojuist smolt mijn hart opnieuw een stukje. Toen de oudste me vertelde trots te zijn op mij en zijn vader. Maar nog veel meer trots op zijn broer die hem altijd zo helpt en verveelt…
In de hoop dat de maatregelen rondom COVID-19 binnenkort wat versoepeld kunnen worden, geef ik jullie alvast een kijkje in mijn aanstaande praktijk. Manlief heeft in zijn Kerstvakantie regelmatig eraan gewerkt. En mensen, ik kan jullie vertellen: het wordt prachtig!
Over enkele weken kan ik eenieder die dat nodig heeft hier ontvangen. Om steun en inzicht te bieden in een rouwproces. Door te praten, creatief bezig te zijn of een Access Bars (hoofd)behandeling te ontvangen. Later komt daar nog hypno- en regressietherapie bij. Tools om het ‘loslaten’ te stimuleren.
Natuurlijk blijft (zoals voorheen) de mogelijkheid bestaan om bij mensen thuis af te spreken, om zo in een voor hun veilige maar ook bekende omgeving aan de slag te gaan.
Op de laatste dag van 2020 deel ik mijn laatste quote en liedje over herinneringen. Naar mijn idee heb ik de krachtigste voor het laatst bewaard.
Specifiek dit lied doet me denken aan mijn enige grote broer. Aan de goede oude tijd waarin we ieder ons eigen leven hebben geleid. Onder toeziend oog van onze ouders, die het zo slecht nog niet met ons voor hadden en hebben. Het lied herinnert me aan een mooie tijd die heel snel voorbij is gegaan.
Lied: Twenty One Pilots – Stressed out
Lieve mensen, koester wat je (nog) hebt, dat doen wij ook. Ik wens jullie een fijne jaarwisseling en een goed begin van 2021.
Vandaag de 4e dag van de vijfdaagse van quotes en liedjes over herinneringen.
De laatste 5 dagen van 2020 deel ik een aantal quotes over het belang van herinneringen. Met daarbij ook iedere dag een lied. Over herinneringen. Herinneringen zorgen immers voor een zachter vaarwel, oftewel een “Sweet Goodbyes”.
Quote: Don’t count the days, make the days count. Good times become good memories and bad times become good lesson.
Vandaag alweer de 3e dag van een reeks quotes en liedjes over herinneringen.
De laatste 5 dagen van 2020 deel ik een aantal quotes over het belang van herinneringen. Met daarbij ook iedere dag een lied. Over herinneringen. Herinneringen zorgen immers voor een zachter vaarwel, oftewel een “Sweet Goodbyes”.
“I love those random memories that make me smile not matter what is going on in my life right now. Somethimes you will never know the true value of a moment until it becomes a memory.”
Vandaag de 2e dag, een tweede quote en wederom een prachtig lied.
De laatste 5 dagen van 2020 deel ik een aantal quotes over het belang van herinneringen. Met daarbij ook iedere dag een lied. Over herinneringen. Herinneringen zorgen immers voor een zachter vaarwel, oftewel een “Sweet Goodbyes”.
“Make memories in people’s hearts because your memories will be all that’s left of you when you’re gone. It’s sad when the people who gave you the best memories become a memory.“
