Kinderen stellen hun rouwproces vaak (onbewust) uit en dat uitstellen kan weken of zelfs maanden duren. Ze doen dit omdat ze eerst zelf het gevoel van veiligheid willen ervaren in hun eigen cirkel. Als vader of moeder feitelijk wat meer beschikbaar zijn, zie je de rouwreacties van kinderen langzaam ontdooien.
Natuurlijk mechanisme
Ook beschermen kinderen (opnieuw vaak onbewust) hun ouders. Deze neiging tot bescherming is een natuurlijk mechanisme dat altijd op de achtergrond aanwezig is. Het is hetzelfde mechanisme dat volwassenen ook voor hun kinderen gebruiken. Volwassenen willen op hun beurt de kinderen beschermen en doen hun best zich zo weinig mogelijk te uiten in het bijzijn van de kinderen. Ze willen de kinderen niet lastig vallen met volwassen zaken.
Echter, kinderen hebben voelsprieten voor de stemming van hun ouders en de sfeer rondom hen. Ze gaan af op wat ze horen, zien en voelen. Ze zien bezorgde en verdrietige gezichten, maar ook je ingehouden adem en je spierspanning. Als de signalen die ouders afgeven niet stroken met wat ze vertellen, speelt het onderbuikgevoel bij kinderen op en krijgen ze een verkeerde boodschap voor de toekomst. Want als hun ouders zich niet uiten, dan doen zij dat nu en later ook niet. Dit heeft ook te maken met de manier waarop je als kind gehecht bent, waarover later meer.
Neem de tijd
Kinderen die hun verdriet tonen doen dit vaak nogal heftig en op momenten dat je het als volwassenen niet verwacht. Een kind kan plotseling heel veel verdriet hebben om een mens of dier dat maanden geleden is overleden. Mijn advies is om ook op dat moment de tijd te nemen en met het kind gesprek aan te gaan. Neem niet de leiding maar laat het kind doen wat het kwijt wil, tranen, woorden of een knuffel.
Als rouwtherapeut bij Sweet Goodbyes vertel ik je graag meer over de manier waarop kinderen rouwen. Ben je nieuwsgierig, neem dan gerust contact op.
