Gisteravond heb ik mijn bijdrage geleverd aan een van de online bijeenkomsten van Rouwcafé Oss. En ik kan je zeggen, het smaakt naar meer. Hoe gek dat ook klinkt, het is fijn een luisterend oor te kunnen zijn. Daarom blijf ik me er zeker voor inzetten.
Via bijgaande link lees je mijn ervaring over dit waardevolle initiatief: https://www.facebook.com/rouwcafeoss/posts/1117861021992016
Sinds een week hebben we een Engelse bulldog, een teefje van enkele maanden oud. Een lang gekoesterde wens van ons is hiermee in vervulling gegaan. Voordat mijn man en ik kinderen hadden hebben we ook honden gehad. Sterker nog, doordat mijn man destijds een hond had is mijn oog op hem gevallen. Eerst werd ik ‘verliefd’ op het dier en zag daarna dat haar baas er ook heel appetijtelijk uitzag.
Nu, ruim 8 jaar later, hebben we opnieuw besloten om een hond te kopen. De kinderen spelen graag met haar en laten haar regelmatig uit. Ze leren voor de hond te zorgen, maar ook om hun gedachten bij hun bezigheid te houden en zich niet te laten afleiden door een heel enthousiaste puppy. Daarbij heeft onze oudste zoon (met o.a. autisme) een Maatje gevonden in het diertje. Het is prachtig om hen samen te zien niksen en toch helemaal op te zien gaan in elkaar.
Mijn werkdagen zien er nu wat anders uit. Nadat de kinderen naar school zijn, ga ik eerst een stuk wandelen met de hond en genietend van de natuur bedenk ik rustig wat de dag voor me in petto heeft. En als ik dan achter mijn laptop beland is de hond maar al te graag bij me in de buurt. Het liefst nog kijkt ze vanaf mijn schoot mee. Of ze ligt vlakbij me op de grond en vandaag zelfs in het gras met de zon op haar snuit. Daarnaast zorgt ze al enthousiast blaffend ervoor dat ik op tijd pauze neem. Het beestje zorgt voor structuur, voor rust, voor luchtigheid en bovenal veel gezelligheid.